Βράβευση του Λάζαρου Κυρίζογλου για την προσφορά του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

Στο πλαίσιο των ετήσιων εκδηλώσεων «Πέλεκον: μέρες γιορτών Βοΐου 2024» οι οποίες φέτος είναι αφιερωμένες στα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα, πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου 22/6/2024 στο Πνευματικό Κέντρο Πελεκάνου, Ημερίδα με την συμμετοχή επιστημόνων και αρχαιολόγων και με τίτλο «Θεσμοί στην τοπική οργάνωση του Βοΐου: από το «Κοινόν των Ορεστών» της αρχαιότητας στις Κοινότητες της Τουρκοκρατίας». Στην ημερίδα παραβρέθηκε και ο Δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης και Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος Λάζαρος Κυρίζογλου ο οποίος και τιμήθηκε από το Δήμαρχο Βοΐου Χρήστο Ζευκλή για την προσφορά του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο κ. Κυρίζογλου στο σύντομο χαιρετισμό ευχαρίστησε τη δημοτική αρχή και τους παρευρισκόμενους και αναφέρθηκε στους δεσμούς του με την περιοχή καθώς όπως είπε και ο ίδιος: «Κατάγομαι από ένα χωριό, Τσάκονη Καστοριάς και από τη μεριά της μητέρας μου από ένα πολύ μικρό χωριό την Αχλαδιά  Βοϊου. Είμαι γέννημα – θρέμμα Δυτικομακεδόνας προσφυγικής καταγωγής. Υπηρέτησα μεγάλο μέρος της 28μηνης στρατιωτικής μου θητείας (1978-1981) ως έφεδρος αξιωματικός, στο Τσοτύλι, με περιοχή ευθύνης το Τσοτύλι, τον Πεντάλοφο, το Επταχώρι, τη Νεάπολη, την Εράτυρα, τη Σιάτισα κι όλα τα χωριά της Επαρχίας Βοϊου. Γνώρισα καλά τα χωριά, τις περιοχές και τους κατοίκους. »

Οι Γιορτές Πέλεκον διοργανώνονται από τον Πολιτιστικό σύλλογο Μύριχο, από την Ομοσπονδία Δυτικομακεδονικών Σωματείων, από τη Βοϊακή Εστία Θεσσαλονίκης , από τη Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο “Πέλκα” και από τον Σύλλογο Απανταχού Πολυλακκιωτών Κοζάνης, με συνδιοργανωτές την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και τον Δήμο Βοΐου. Οι εκδηλώσεις τελούν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών και ειδικότερα τον Τομέα Μακεδονίας και Θράκης.

Ακολουθεί ο χαιρετισμός του κ. Κυρίζογλου:

Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση και την τιμή. Είναι επαίνου άξια η καθιέρωση το 2016 και η πραγματοποίηση των εκδηλώσεων : «Μέρες Γιορτών Βοΐου ΠΕΛΕΚΟΝ 2024». Είναι θεσμός πλέον και γίνεται ιχνηλάτηση, ανεύρεση και διάσωση στοιχείων της ιστορίας, του πολιτισμού, της τέχνης και της παράδοσης του τόπου μας, σε βάθος 2.200 ετών.

Είναι αυτονόητη η συγκίνησή μου. Κατάγομαι από ένα χωριό, Τσάκονη Καστοριάς και από τη μεριά της μητέρας μου από ένα πολύ μικρό χωριό την Αχλαδιά  Βοϊου. Είμαι γέννημα – θρέμμα Δυτικομακεδόνας προσφυγικής καταγωγής. Υπηρέτησα μεγάλο μέρος της 28μηνης στρατιωτικής μου θητείας (1978-1981) ως έφεδρος αξιωματικός, στο Τσοτύλι, με περιοχή ευθύνης το Τσοτύλι, τον Πεντάλοφο, το Επταχώρι, τη Νεάπολη, την Εράτυρα, τη Σιάτισα κι όλα τα χωριά της Επαρχίας Βοϊου. Γνώρισα καλά τα χωριά, τις περιοχές και τους κατοίκους.  Γάμους, πανηγύρια, ήθη, έθιμα.

Ο χρόνος φεύγει, τρέχει, κυλάει σαν τα νερά του Μύριχου ποταμού αυτού του τόπου.  Μα η νοσταλγία δηλαδή το άλγος, ο πόνος που γεννάει η προσμονή, η λαχτάρα της επιστροφής στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, στον τόπο καταγωγής μας, μας σημαδεύει. Αυτός, ο ίδιος νόστος από τον Όμηρο ως τα σήμερα. Από το ρήμα νέομαι (επιστρέφω) με ετεροίωση του (ε) σε (ο) νόστος. Στην Οδύσσεια, ο Οδυσσέας απαρνείται ακόμα και την Αθανασία για χάρη του νόστου του. Τόσο έντονη και  ιδιαίτερη είναι η επιθυμία της επιστροφής. Έτσι αισθάνομαι. Αυτά τα συναισθήματα με κατέχουν.

Η άλλη επισήμανση που θέλω να κάνω είναι η θεματολογία: «Θεσμοί στην τοπική οργάνωση του Βοϊου: Από το «Κοινόν των Ορεστών» της αρχαιότητας στις Κοινότητες της Τουρκοκρατίας» και το γεγονός ότι οι εφετινές μέρες γιορτών συμπίπτουν με τα 50 χρόνια τη αποκατάστασης της Δημοκρατίας (1974-2024).

Το 1974 ήμουν πρωτοετής φοιτητής νομικής στο ΑΠΘ. Έζησα όλες τις στιγμές της τραγωδίας της Κύπρου, της κατάρρευσης της δικτατορίας, της αποκατάστασης της Δημοκρατίας με την ηγεσία του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ύστερα από 50 χρόνια ομαλού δημοκρατικού – κοινοβουλευτικού βίου, αυτό το οποίο συμπεραίνω είναι ότι οι Έλληνες σε σύγκριση με τα μεγάλα, πολυπληθή και ισχυρά έθνη, είμαστε λίγοι αριθμητικά (αλλά ισχυροί πολιτισμικά με τον οικουμενικό πολιτισμό μας) και δεν έχουμε την πολυτέλεια του διχασμού, της οξύτητας, της άγονης και ανέξοδης αντιπαράθεσης, του λαϊκισμού που είναι εχθρός τη δημοκρατίας και των πολιτών. Ζήσαμε διχασμούς εθνικούς και εμφυλίους και τους πληρώσαμε ακριβά. Μόνο με ενιαίο, αρραγές, εθνικό μέτωπο μπορούμε να πάμε μπροστά.

Ακούστε λοιπόν ένα μικρό τμήμα δημοσιεύματος στην Επιθεώρηση της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως το 1927 για τον κατά την επανάσταση του 1821 εμφύλιο πόλεμο: «Ούτε αι επι τάπητος διεθνείς διαπραγματεύσεις, ων αντικείμενον  ήτο η Ελλάς ούτε αι κατ΄ αυτής παρασκευαί εχθρικού (δηλ. Τουρκικού) στρατού και στόλου ή αι παραινέσεις των Φιλελλήνων και ο κίνδυνος ματαιώσεως του δανείου ίσχυσαν,  ίνα κατασιγάσωσι τα κοχλάζοντα εσωτερικά πάθη. Αποτυχουσών δε και των περί συμβιβασμού αποπειρών, τα αντίζηλα κόμματα επεδόθησαν εις πύκνωσιν των τάξεων και απεφάσισαν, ίνα επιλύσωσι δια των όπλων την μεταξύ αυτών διαφοράν. Αι εμφύλιοι εν Ελλάδι έριδες είχον περιέλθει ενωρίτατα εις γνώσιν των Μ. Δυνάμεων και επηρέαζον βεβαίως τας διαθέσεις των τε ευμενώς και των δυσμενώς προς την Ελληνικήν υπόθεσιν διακειμένων. Των μεν αφήρουν το θάρρος, όπως υποστηρίξωσι πλήρη ανεξαρτησίαν, των δε ενίσχυον τους ισχυρισμούς περί του αδυνάτου της αυτοκυβερνήσεως». Για να πει ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στον Ύμνο εις την Ελευθερία, τον Εθνικό μας ύμνο: «μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά, εάν μισούνται, ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει λευτεριά…».