Ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Υπουργού Εσωτερικών μία νέα προσπάθεια κωδικοποίησης και εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας που διέπει την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα την ονομάζαμε μία νέα Μεταρρύθμιση εάν ο τίτλος, δεν είχε ευτελιστεί, από τις προηγούμενες απόπειρες, αφού επί της ουσίας εκτός από τον βαρύγδουπο τίτλο τους, σπουδαίων ιστορικών προσώπων, (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης) σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσαν τομή στο θεσμό και στην αναβάθμιση του.

Μπορεί να έγιναν κάποια βήματα, προς την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των ΟΤΑ, όμως κυρίως επικεντρώθηκαν στη συνενώσεις – συγχωνεύσεις Δήμων και στον δραστικό περιορισμό του αριθμού τους. Γεγονός που στο βαθμό, που, δεν ενισχύθηκαν οι συγχωνευθέντες ΟΤΑ, με πόρους και μέσα, ιδίως οι μη έδρες των νέων δήμων και κυρίως της υπαίθρου και της επαρχίας, είναι αμφίβολο εάν βελτιώθηκαν η επιδεινώθηκαν οι συνθήκες λειτουργίας τους. Θα ήταν ίσως χρήσιμο να επαναλάβω σε αυτό το σημείωμα, κάποιες βασικές θέσεις, που η υιοθέτησή τους θα συνέβαλε στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Ξεκινώντας από την καταστατική θέση των αιρετών, που είναι αντικείμενο των κατευθυντηρίων γραμμών του Υπουργού προς την Επιτροπή, μπορούμε να σημειώσουμε τα εξής:
Α. Για να έχουμε καλή και αποτελεσματική αυτοδιοίκηση πρέπει να έχουμε αξιόλογους αιρετούς, που την διοικούν. Βελτιώνοντας σημαντικά την καταστατική θέση του αιρετού, μόνο τότε θα έχουμε ποιοτικό πολιτικό προσωπικό, για να έχουμε ακολούθως ποιοτική και αποτελεσματική Αυτοδιοίκηση. Επομένως η αναμόρφωση του Κώδικα πρέπει να ξεκινήσει από μια ενδελεχή εξέταση για ενδεχόμενες πρόνοιες που αφορούν στην καταστατική θέση των αιρετών. Ξεκινώντας από το θέμα των χορηγιών και την ορθή ερμηνεία η αλλαγή του Νόμου Κατρούγκαλου.
Β. Ο νομοθέτης θέτει το γενικό πλαίσιο λειτουργίας των δήμων, βάσει των αρμοδιοτήτων που προβλέπονται ή παραχωρούνται από το κράτος και εξουσιοδοτεί
νομοθετικά τα κυρίαρχα όργανα των Δήμων, δηλαδή τα Δημοτικά συμβούλια, να εκδίδουν κανονιστικές πράξεις για τη ρύθμιση των θεμάτων με τοπικό ενδιαφέρον και τις τεχνικές λεπτομέρειες ,εφαρμογής του νόμου.
Γ. Ο νέος κώδικας, εάν στοχεύει στην Διοικητική Αυτοτέλεια της Τ.Α., θα πρέπει να δίδει ευρεία νομοθετική εξουσιοδότηση στα Δημοτικά συμβούλια να εκδίδουν
κανονιστικές πράξεις για θέματα τοπικού ενδιαφέροντος, στην εξειδίκευση του Νόμου και τις τεχνικές λεπτομέρειες για την εφαρμογή του νόμου που θέτει το ευρύτερο πλαίσιο.
Δ. Η επιχειρούμενη κωδικοποίηση νομοθεσίας που διέπει την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι απολύτως απαραίτητο να γίνει. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι τελικά να
δημιουργηθεί ένας κώδικας που θα είναι αυτοτελής και πού θα συμπεριλαμβάνει α. Αντικείμενο, β. τον σχετικό νόμο, γ. τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα και τις
σχετικές Υπουργικές αποφάσεις που το διέπουν.

Εν ολίγοις, είναι αναγκαίος ένας απλοποιημένος κώδικας που δε θα δημιουργεί παρερμηνείες των νόμων και σύγχυση στην εφαρμογή τους.