Στο έργο του Ξενοφώντα «Κύρου Ανάβασις», οι εξαντλημένοι Έλληνες, αντικρίζοντας τον Εύξεινο Πόντο, φώναξαν με ανακούφιση: «Θάλαττα, θάλαττα», βλέποντας τη σωτηρία να πλησιάζει μετά από πολλές κακουχίες. Σήμερα, με τη λειψυδρία να πλήττει όλο και εντονότερα χώρες της Μεσογείου -συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας- η αφαλάτωση προτείνεται ως μια βιώσιμη λύση για την αντιμετώπιση της έλλειψης νερού. Ωστόσο, η εμπειρία έχει δείξει πως όταν το φυσικό υποκαθίσταται από το τεχνητό, τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα τα προσδοκώμενα – ούτε ως προς την ποιότητα, ούτε ως προς το κόστος. Το ζήτημα, επομένως, δεν είναι μόνο τεχνικό, αλλά βαθιά περιβαλλοντικό και κοινωνικό.

Και στην περίπτωση της λειψυδρίας, μπορεί η θάλασσα να προτείνεται ως «σανίδα σωτηρίας» σε μια ήπειρο, που τα προγνωστικά μοντέλα δείχνουν ότι ο Νότος θα στεγνώσει και ο πληθυσμός της θα διψάσει, ωστόσο το κόστος της προωθούμενης λύσης θα είναι «αλμυρό» για τις κυβερνήσεις, οι οποίες καλούνται να δαπανήσουν πακτωλό χρήματων σε υποδομές. Η αφαλάτωση, όπως επιβεβαιώνεται από τη Σαουδική Αραβία που έχει επενδύσει σημαντικά στο συγκεκριμένο project, είναι «ακριβή» λύση. Οι θιασώτες της, πάντως, υπογραμμίζουν ότι σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το μερίδιο των ΑΠΕ στο ημερήσιο ενεργειακό μείγμα ξεπερνά το 55%, το κόστος της αφαλάτωσης μπορεί να κατέβει σημαντικά.

Διαβάστε περισσότερα στο powergame.gr.