Κατά πλειοψηφία αντίθετο στο προωθούμενο σχέδιο δημιουργίας μονάδων καύσης των απορριμμάτων είναι και το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, σύμφωνα με την απόφαση που έλαβε για το θέμα.

Το δημοτικό συμβούλιο γνωμοδότησε αρνητικά για τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που συνοδεύει το σχέδιο της Κυβέρνησης για κατασκευή έξι εργοστασίων καύσης σκουπιδιών, που θα καλύπτουν όλη τη χώρα.

Σύμφωνα με τις εισηγήσεις των αντιδημάρχων Κλιματικής Διακυβέρνησης και Κοινωνικής Οικονομίας και Καθαριότητας και Ανακύκλωσης:

Η καύση παρουσιάζεται ως μονόδρομος για να επιτευχθεί ο στόχος του ΥΠΕΝ για μείωση των ποσοστών υγειονομικής ταφής, στην πραγματικότητα όμως είναι μια επιλογή εξαιρετικά επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία, με βαρύτατες επιπτώσεις για το περιβάλλον και υψηλό περιβαλλοντικό και διαχειριστικό κόστος:

  • Η ΣΜΠΕ που παρουσίασε το Υπουργείο προσπερνά με γενικολογίες τις επιπτώσεις των σχεδιαζόμενων μονάδων καύσης στο περιβάλλον και στη δημόσια υγεία των περιοχών όπου αυτές θα εγκατασταθούν. Η πραγματικότητα είναι ότι η καύση είναι μια διαδικασία επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία (λόγω της εκπομπής διοξινών και άλλων τοξικών αέριων) και με βαρύτατες επιπτώσεις στο περιβάλλον (λόγω της δημιουργίας τοξικών αποβλήτων και της συμβολής της στο φαινόμενο του θερμοκηπίου). Το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον ήδη υποβαθμισμένων περιοχών όπου σχεδιάζεται να εγκατασταθούν οι μονάδες θα υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο.
  • Αντιστρέφει πλήρως την ιεράρχηση που διέπει τη διαχείριση των απορριμμάτων. Ενώ η χώρα μας έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά ανακύκλωσης στην Ε.Ε., η κυβέρνηση – αντί της ενίσχυσης των υποδομών, της ανακύκλωσης, της κομποστοποίησης, της μείωσης των υπολειμμάτων, της προώθησης της κυκλικής οικονομίας – στρέφεται προς την καύση, όταν μάλιστα η σύγχρονη τάση είναι αντίστροφη. Επιπλέον, υπονομεύονται οι μακροπρόθεσμες προοπτικές μείωσης των αποβλήτων, αφού Δήμοι και δημότες δεσμεύονται σε συμβάσεις δεκαετιών με την υποχρέωση να παραδίδουν μεγάλες ποσότητες απορριμμάτων προς καύση.
  • Έχει υψηλό κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας, λόγω και της ανάγκης διαχείρισης των παραγόμενων τοξικών αποβλήτων, αλλά και της μεταφοράς 1.300.000 τόνων/έτος στις έξι μονάδες – κόστος που θα κληθούν να εισπράξουν οι Δήμοι επιβάλλοντας υπέρογκα τέλη στους πολίτες. Επιπλέον, ασάφεια επικρατεί σχετικά με τη χωροθέτηση των μονάδων και την οργάνωση του δικτύου μεταφοράς.
  • Τεράστιες ποσότητες πολύτιμων υλικών που θα μπορούσαν να ανακυκλωθούν θα καταστρέφονται με την αποτέφρωση. Το υποτιθέμενο όφελος από την παραγόμενη ενέργεια αναιρείται από την απώλεια της ενέργειας που κερδίζουμε από τη χρήση ανακυκλωμένων υλικών.
  • Η υλοποίηση των μονάδων καύσης θα γίνει μέσω συμπράξεων με ιδιώτες. Ο κοινωνικός έλεγχος και ο ρόλος της Αυτοδιοίκησης υποβαθμίζεται σε μια από τις πιο βασικές λειτουργίες της, ενώ το σχετικό κόστος αναμένεται να μεταφερθεί, ως συνήθως, στους δημότες.