Είναι γεγονός, ότι διαχρονικά καταβλήθηκαν πολλές, και από πολλούς, προσπάθειες για να αποδοθεί στον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης η διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια που κατά νόμο και σύνταγμα ρητά του αναλογεί.

Παρά ταύτα ακόμη και σήμερα …στον αιώνα της τεχνητής νοημοσύνης, στη χώρα μας, ένα ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το θέμα εξακολουθεί να είναι ζητούμενο.

Γιατί άραγε; Γιατί τα κρατικά κέντρα αποφάσεων και κατανομής, επιμένουν, σταθερά και πεισματικά, να θέλουν να κρατήσουν «τα προνόμιά τους», να κρατούν τους Δήμους δέσμιους της αποφασιστικής διακριτικής τους ευχέρειας, γιατί η κεντρική διοίκηση, ταυτισμένη με την πολιτική εξουσία, θέλει συνειδητά την τοπική αυτοδιοίκηση υποταγμένη. Τόσο απλό.

Από την κατανομή των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων – ΚΑΠ, την απόδοση αρμοδιοτήτων, την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών, τις εντάξεις σε ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα και πάει λέγοντας, κάποιοι άλλοι άνωθεν αποφασίζουν για τους Δήμους, χωρίς τους Δήμους.

Έτσι η μόνιμη υποχρηματοδότηση ( δηλαδή ουσιαστικά, η υποβάθμιση των δημοτικών υπηρεσιών προς τους πολίτες) αναδεικνύεται σε σταθερό πρωτογενές, αποτελεσματικό, πολιτικό, ελεγκτικό εργαλείο στην ελεύθερη βούληση της κεντρικής διοίκησης, που αποφασίζει καταλυτικά μοιράζοντας όλη την τράπουλα. Την μοιράζει όμως δίκαια κατά ισονομία και ισοτιμία;

Πρόδηλα όχι. Η περίπτωση της διαχρονικά αδικημένης Δυτικής Αθήνας, είναι χαρακτηριστική.

Πολυπληθής, με πολίτες κατά κύριο λόγο μέσου και χαμηλού εισοδήματος, με σωρευμένα χωρικά και περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά και με αναξιοποίητα διακριτά συγκριτικά πλεονεκτήματα, δεν έτυχε, εδώ και δεκαετίες, της αναγκαίας κρατικής μέριμνας για την δρομολόγηση της ολοκληρωμένης αναπτυξιακής αναβάθμισής της. Απορίας άξιο ..μιας και βαρύνει διακριτά στο εκλογικό αποτέλεσμα..

Είναι ώρα ο Νέος Κώδικας Αυτοδιοίκησης να ολοκληρωθεί και με την γενναία Οικονομική Αυτοτέλεια των Δήμων στην πηγή. Να καταργήσει διατηρημένα γραφειοκρατικά «μορφώματα», όπως οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, με την απόφαση «του, εκτός δημοκρατικού ελέγχου, ενός ..μη αιρετού».

Οι Δήμοι δεν είναι οι φτωχοί συγγενείς της κρατικής και ευρωπαϊκής λειτουργίας, αλλά η δημοκρατική πρωτογενής λαϊκή αναπτυξιακή αυτοδιαχείριση στα τοπικά θέματα, ζητήματα, προβλήματα. Οι Δήμαρχοι δεν είναι ..ικέτες, αλλά κατ΄ εντολή λαού δημοκρατικοί κυβερνήτες του τόπου τους. Μπορούμε να το κάνουμε. Αρκεί να θέλουμε.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά.